Mümin varken kâfiri dost edinmek hatadır ve münafıklık alametidir. Günümüzün en önemli sosyal hastalıklarından biri, dost ve düşmanı tanıyamamaktır. İnananın, inananı bırakıp başkalarının yanında şeref araması çok büyük hatadır. Yüce Allah bunu Kuran-ı Kerim'de çeşitli ayetlerde ele almaktadır. Biz bunlardan birkaçını vererek konuyu açıklamaya çalışacağız. Ana ayetimiz şöyledir:
"Müminleri bırakıp da kâfirleri dost edinenler; onların yanında şeref mi arıyorlar? Şüphesiz bütün şeref yalnızca Allah'a aittir." (Nisa, 139)
Ayetin kapsamına giren konulara bakıldığında sanki ayet bugün inmiş gibidir.
1-Kâfirleri Dost Edinmek
Kuran'ın temel konularından biri, insanlara dostunu, düşmanını tanıtıp onları bilinçlendirmek ve hata yapmalarını önlemektir. Müminleri bırakıp kâfirleri dost edinenler kimlerdir? Sorunun cevabı hiç kuşkusuz münafıklardır. Bir yerde mümin yoksa kâfiri arkadaş edinmek mazur görülebilir, ama mümin varken kâfiri dost edinmek hatadır ve münafıklık alametidir. Münafıklık, dost edinme konusunda da kendini göstermektedir.
Burada şunu söylemekte yarar vardır; veli denen "dost" kavramının siyasi, hukuki ve ahlaki boyutları mevcuttur. Siyasi boyutuyla veli, milletlerarası ittifaklar içerisinde bulunmanın adı olabilir. Müminlerle politik ittifaklar kurmak yerine kâfirlerle politik ittifak kurmanın yanlışlığını hem Âl-i İmran Suresi'nin 28, hem de Nisa Suresi'nin 139. ayetleri bildirmektedir.
Hukuki boyutuyla veli, Maide Suresi'nin 51. ayetinde yer almaktadır: "Hanginiz onları vekil edinirse, kesinlikle onlardan olur." Dost edinmek, hukuki bakımdan işlerini görmek için Yahudi ve Hıristiyanları tercih etmesi, onu onlardan yapacaktır demesiyle Allah işin önemini gündeme getirmektedir. Ahlaki boyutuyla veli aynı hayat tarzını, aynı değerleri paylaşmayı ifade etmektedir. Mümin insan hayatını, ahlakını evrensel değerlere göre ayarlar.
Evrensel değerlerin kaynağında ilahi vahiy ve akıl vardır. Kendi ahlaki değerlerini paylaşanlar için bir diyeceği yoktur, ama evrensel ahlak kurallarıyla ve ahlakın doğa kanunuyla çatışanlarla dostluk kurması imkânsız hale gelir. Bu durumda bir grup çıkıp müminlerin hayat tarzını ve evrensel kurallara dayanan ahlakını bırakıp kâfirlerin ahlakını benimserse Allah katında tehlikeli bir iş görmüş olur.
