“Kalecilik Zor Bir Meslek”

Kaleci adeta mayın tarlasında, üç direğin arasında, takım arkadaşlarından ayrı yalnız adamdır. Bütün kaleciler için değişmeyecek tek altın kural yalnız adam olmalarıdır. Çünkü onlar için kalede durmak çok zor. Çünkü futbolun kara kutusu. Arkadaşının ters bir vuruşu onu avlar. Oysaki takım arkadaşı belki kampta aynı odayı paylaştığı veya aynı şişeden su içtiği kankasıdır. Ama değişmeyen tek gerçek golü yiyen kalecidir. Gol yediğinde yalnız olduğu gibi takımı gol attığında da sevincini kalesinde kendi başına kutlar. Kalecilik zor bir meslektir. 90 dakika boyunca kalesinde devleşir. Ancak son saniyede yediği hatalı bir gol ile bütün faturanın ona kesilmesine neden olur. Kaleciler yalnız adam oldukları gibi diğer takım arkadaşlarından daha farklı lakaplar ile anılırlar. Acı ama gerçek kendilerine “kumbara, kova, merkez bankası” gibi yakıştırmalar yapılır. Onlar her şeye rağmen takımlarının başarısı için kalelerinde ellerinden geleni yapar.

“Sırtını Takım Arkadaşlarına Dönen Bir Kaleci Gördünüz Mü”

Futbol maçlarında hep beraber izleriz. Hiç dikkatinizi çekti mi. Çektiğini sanmam. Yine de hatırlatayım. Hiç sırtını takım arkadaşlarına dönen bir kaleci gördünüz mü. Ben görmedim görmemizde çok zor. Ama oyun gereği bütün takım arkadaşları onlara sırtını döner. Her ne kadar pozisyon gereği de olsa yalnız adam olan kalecilere arkadaşları sırt döner.

Bir şehirde savaş anında en can alıcı ve stratejik bölgeler şehrin kaleleridir. Futbolda da kritik bölge kaledir. Kale düşerse şehir kaybedilmiş demektir. Bunu varın siz düşünün. Bu kadar örneklerin ardından Aksarayspor’umuzu kalesini koruyan görev bekleyen Engin Tuna, Barış Başkan ve Samet Ecik, üçü de yalnız adam. Geride kalan haftalarda hatalı goller yediler, ama bundan sonra aynı şekilde devam edecekler diye bir şey yok. Kaliteleri, futbol kişilikleri tartışılmaz. Bu yalnız adamlara bütün şehir ve en önemlisi taraftarlar olarak sahip çıkalım. Bu yalnız adamlar bu şehrin takımının kalesi için çalışıyor. Haber: Bayram Aksu